Anıtsal kent girişini meydana getiren K-1 ve K-6’ya ek olarak, dış duvarların sırasıyla kuzey (K-2) ve batı (K-3) bölümleri üzerinde daha küçük iki diğer giriş de yer almaktaydı. Her ne kadar her ikisinin de yapımında oldukça ustaca inşaat tekniklerinden yararlanıldığı dikkat çekse de, anıtsal nitelik taşımayan K-2 ve K-3 yük arabaları ile hayvanlarının geçişine elverişsiz dar girişlerdi.

Tilmen Höyük’teki Orta Tunç II’ye tarihlendirilen kule-hisarlar kentin faal savunma sisteminin vazgeçilmez unsurlarını teşkil etmekte ve kazamat duvarları ile yakın bağlantı içerisinde yer almaktalardı. P Hisarı, Aşağı Kenti çevreleyen kazamat düzeneğinin kuzeybatı ucunu korumaktaydı. Hisarın girişi yapınınn güneyinden yapılmakta olup, şüphesiz şehrin içine doğru açılmaktaydı. Bir yanı iki merdiven boşluğu üzerine açılan bir koridor boyunca aşağıya doğru ilerlendiğinde, kare şeklindeki iki odaya ulaşmak mümkün olup; tek parça taştan yapılmış eşikler ise farklı bölümlere girişleri belirtmekteydi. Orta Tunç II’nin sonunda yıkılan hisar, Geç Bronz I sırasında yeniden iskan edilmiştir. Güney yönünde biraz daha ötede yer alan P2 hisar kulesinin, diğeri kadar iyi korunmadığı gözlenmektedir.

.Orta Tunç II kenti, akropol ve aşağı kent olmak üzere iki ana yaşam alanına ayrılırken, her ikisi de kendisine ait bir kazamat duvar ağıyla çevrelenmişti. Bir dizi odadan oluşan söz konusu duvarlar kesintisiz bir dış cephe teşkil etmekteyken, stratejik savunma noktalarında yer alan hisarlarla belirli aralıklarda kesişmekteydi. Aşağı kentin çevresinde 900 metreyi aşan bir savunma hattı oluşturan dış duvarın uzunca parçaları, özellikle kuzey kısmında yüzeyde açıkça görünür durumdadır.

Aşağı Kentin etrafında yer alan R, V ve Z alanları, kentin dışında kalan bölgenin Orta Tunç Çağı boyunca nasıl bir organizasyona sahip olduğuna ilişkin önemli bilgiler sunmaktadır. R Alanı, Karasu nehrinin kuzeydoğusundaki bazaltik bir sırt üzerinde yer almaktadır. Nitekim alanda gerçekleştirilen yüzey taramaları, mevcut modern yapay göl boyunca ilerleyen ve kentin savunma tahkimatı ya da su yollarının kontrolü için geliştirilen bir sistemle ilişkilendirilebileceği düşünülen dikkat çekici bir taş duvarın varlığını gözler önüne sermiştir. Sırtın 150 metre kadar kuzeyinde ise, antik bir yol ile Orta Tunç I’e tarihlendirilen bir nekropolün varlığı tespit edilmiştir.

Aşağı Kentin batısında yer alan V Alanı, bazalt platonun bir dizi kaçak kazıya maruz kalan bir bölümüyle örtüşmektedir. Kesin olarak mezarlık bölümüne atfedilebilecek herhangi bir yapıya rastlanmamasına rağmen, yapılan araştırmalar muhtemelen üretim faaliyetleriyle ilişkilendirilen ve Orta Tunç Çağı’na tarihlendirilen bir açık hava giderini gün ışığına çıkarmıştır.

Ana höyüğün güneyinde yer alan Z Alanı, tarımsal amaçlı bazı kazı faaliyetlerinin ardından bir dizi acil durum müdahalesine maruz kalmıştır. Söz konusu müdahaleler, Orta Tunç Çağı’na tarihlendirilen ve muhtemelen çalışma alanı olarak kullanılan bir açık hava alanını gözler önüne sermiş olup, alanda çok sayıda minyatür seramik formlar ele geçirilmiştir.